Skip to content Skip to footer

Aurora

Aurora Neapolitana sum hoc est quod iter cum Comelio et magia eius fuit. Ego habui (et habeo) pulchram fabulam cum Maurizio amoris. Infeliciter autem beatitudo hominis circa eas beatitudinem non semper facit, sed quandoque ex sola invidia et zelo oriuntur.

Haec mea causa est. Conveni Mauritium in coetu amicorum mutuorum et paene statim scintillam percussit. Amici mei de eo statim non optime locuti sunt, sed adhuc cor meum sequi volui. Primis mensibus omnia denique erant, sed rationes inter nos inierunt ad necessitudinem composuisse.

Non potui intelligere quare mihi iratus videretur, usque dum quadam die, cum mihi dixit se audisse rumores de me et per accidens a duobus puellis amicos habui. Non dixi Mauritium esse formosum hominem catervae et quod multi certe cum eo negotium habere voluissent. Sed numquam putavi homines post tergum meum machinari posse amicos. Sed Mauritius illis etiam credere videbatur quia puto hebraice erat.

Hoc momento decrevi Cornelio vertere ut negativitas istorum horribilium hominum tolleretur neque amplius impediretur negative in relatione mea. Principio aliquid temporis sumpsit, nunc tandem per Cornelii opus illi homines e vita nostra sunt ac narratio nostra in principio resumpsit.

Curabitur sit amet ipsum!

Ego habui (et habeo) pulchram fabulam cum Maurizio amoris. Infeliciter autem beatitudo hominis circa eas beatitudinem non semper efficit, immo interdum tantum invidia et zelus oriuntur...

Close

Contentus tegitur ab Copyright ab 2010, exscribendi (vel partialis) prohibetur et prosecutus est.